Vandaag hadden we niet zo veel haast en zijn langer dan normaal op bed blijven liggen. Het was gisteren toch wel een hele reis en dan ’s avonds nog even de strip af en ook nog even het casino in.
Voor het ontbijt moesten in de rij staan om de bestelling door te geven. Het ontbijt was smakelijk en de yoghurt kreeg zelf unaniem het stempel, best tot nu toe.
Na het ontbijt zijn we naar de outlet gegaan om eens flink in te kopen. Ja, wat moet je anders doen overdag in Las Vegas. Met tassen gevuld liepen we terug naar de auto om de trip te vervolgen naar Fremont street. De oude straat, waar het vroeger allemaal begon. Ruim 25 jaar geleden was ik hier al eens, met 3 vrienden en heb er geslapen in het Plaza hotel op de kop van de straat. Vanuit het hotel keek je de Fremont street in met de liftende cowboy.
Nu is het zicht vanuit het hotel veranderd, doordat de straat in zijn geheel is overkoepeld, met daarin een enorm lange tokkelbaan. Na even zoeken vond ik zelfs de cowboy weer terug. Je ziet dat de Strip een duidelijke invloed heeft gehad op de modernisering van Fremont street.
Kas en Bianca hebben zich al maanden verheugd op de vlucht boven in de koepel op grote hoogte en nu moest het er van komen. Met spanning in hun ogen beklimmen ze de trap naar het platform vanwaar de vlucht begint. Wij begeven ons terug naar het einde van de baan om de vlucht vast te leggen. We hopen dat de beelden goed gelukt zijn. Met pret in hun ogen komen ze weer naar ons toe, met een nieuwe en prachtige ervaring rijker.
De mannen laten Kas en de vrouwen achter bij het Plaza hotel om de auto voor te kunnen rijden. We vertrekken terug naar ons hotel, waar het weer even zoeken is om een plaatst op de lager gelegen dekken van de parkeergarage te bemachtigen. (Op het bovenste dek wordt het toch al snel erg heet in de auto met 43 graden buiten)
Na het opfrissen en chillen op de kamer, gaan we naar beneden en eten wat in de foodcorner van het hotel. Als de buikjes weer vol zijn en de mannen hun eerste bucket beer hebben genuttigd, gaan we de strip op naar de andere kant. We lopen het Venetian hotel in en kunnen onze ogen niet geloven. Plafonds zijn prachtig beschilderd, zelfs zo echt dat je het idee hebt weer buiten in het licht te zijn, terwijl je weet dat het donker is. Er varen gondels binnen en de duurste winkels zijn er gevestigd. Op een gegeven moment kom je op een heus marktplein uit. Je kan je niet voorstellen dat dit allemaal onder een dak is gemaakt. Als we nog een stukje gelopen hebben is iedereen moe en besluiten te gaan slapen.
Morgenochtend vertrekken we namelijk vroeg naar onze meest oostelijke bestemming ‘de Grand Canyon’. We zijn heel benieuw wat we onderweg en daar zullen zien .